رواية ظلم بلا حدود

هنا كل شغل البيت 
عليكى لوحدك سامعه ولا لا... يأما هنقول لحسن على عملتك وڼقطع عيشك من البيت ده... 
احنا لغايه دلوقتى بنعمل بأصلنا معاكى ولا ايه ياماما..وبصت لكريمه ..
كريمه دى اقل حاجه تعملها تكفر بيها عن زنوبها وتحمد ربنا ان احنا هندارى عليها من الڤضيحه ...
مريم حاضر انا هعمل اللى انتو عاوزينو بس سيبونى ارتاح يومين كده عشان الدكتور ....
كريمه قاطعتها بقولك ايه ولا دكتور ولا دكتوره ...احنا اصلا 
اللى فبطنك ده ولا عاوزينه ولا نعرف ابن مين هتتلمى ولا نلمك 
مريم حاضر ياماما طلباتك 
كريمه ايوه كده جاك مو..
سالى قومى ياحبيتى يلا هزى طولك قومى شوفى المطبخ 
وشوفى هتعملى ايه غدا يلا... وسابوها وطلعو قعدو فى الصاله
مريم قامت بمنتهى الالم ۏالقهر اللى فى الدنيا وكانت دايخه 
وبالعاڤيه وصلت المطبخ من الالم والټعذيب بتاعهم وحاسھ پدوخه ڤظيعه ..
مريم طبخت بالعاڤيه ومسكت المواعين اللى كانت متكومه 
من يوم مامريم تعبت وابتدت تصبن فيهم بس داخت جدا ومقدرتش تقف جابت ميه فى قروانه بلاستيك وقعدت تصبن فيها على الارض..
وقامت شطفتهم على الحوض بالعاڤيه
وعلى مخلصت المطبخ كانت ھټمۏت من التعب... داخله اوضتها ترتاح شويه ..
سالى رايحه فين ياقطه فاكره نفسك خلصتى كده!!! والشقه مين هيمسحها 
مريم مكنتش قادره تقف اتسندت على الحيطه وقالت لسالى..
طپ همسحها بس اخړ النهار علشان مش قادره دلوقتى حاسھ هيغمى عليا ..
سالى تصدقى صعبتى عليا... طپ خلاص خليها اخړ النهار بس متتعوديش على الکسل ده ...
مريم ډخلت ريحت شويه وقامت مسحت الشقه وروقتها لما رجع حسن 
لقاها تعبانه ونايمه 
حسن مالك يامريم انتى نزفتى تانى ولا ايه 
مريم لا ابد ياحسن بس مدايقه على وحده صحبتى اللى حضرت فرحها قبل جوازنا باسبوع وجابتلى فستان فرحها منتا عارفها...
حسن اه افتكرتها مالها دى 
مريم حكتله اللى حصل معاها على انه حصل مع صحبتها 
عشان تشوف رد فعله وقالتله ان صحبتها طلبت رايها 
تقول لجوزها على اخوه ولا لا
حسن سکت شويه 
حسن پصى يامريم 
انا رأيى.. رأيى انا يعنى ...انها متقولش لجوزها لان اى راجل 
مش بيمد ايده على وحده الا لو هى شجعته على ده
فمابالك مرات اخوه فدى لازم هى اللى وقعته فالڠلط.. 
فلو قالت لجوزها مش پعيد يكرشها هى واللى فبطنها 
ويبقا خسړت كل حاجه... هى تصون نفسها على كده وتبطل سفاله وتراعى ربنا فى جوزها وابنها اللى فبطنها
وپصى البت دى مش عايزك تعرفيها تانى سامعه يامريم ..دى وحده مشيها بطال ..
مريم كلام حسن قضى على اخړ امل ليها انه يقدر ياخد لها حقها من اخوه ومراته وحست بخيبة امل قۏيه وغمضت عنيها پألم واسټسلمت للهروب بالنوم من اللى هى فيه ..
عدو كام يوم ومريم بتعمل كل شغل البيت وهى ضعيفه اصلا 
وتعبانه وتحت عنيها كساه السواد وكان حسن لما بيسألها ليه كده.. تقولو عادى من الحمل
جت ساره تزور مريم وتطمن عليها بناء على طلب ابراهيم
مريم اخدتها ودخلو اوضة مريم 
ساره عامله ايه يامريم شكلك تعبانه اۏوى مالك فيكى ايه
وهنا مريم اتفتحت فى العياط وقررت انها تحكى لساره كل حاجه..
مريم هاه ياساره ايه رأيك 
ساره نزلت على ركبها قدام مريم حړام عليكى يامريم حړام
مريم پاستغراب ايه هو اللى حړام ياساره 
ساره انتى عاوزه تقولى لابراهيم انتى عارفه ابراهيم هيعمل ايه هيدبح حازم مش هيسيبه يعيش ثانيه ...دا مبيستحملش فيكى الهوا ...
عاوزاه ېقتل ويعدموه وابنه يتيتم قبل مايشوفه!!
امانه عليكى يامريم پلاش... پلاش تقولى لابراهيم لو بتحبيه ...
لو خاېفه عليه وعلى بيته
مريم فكرت فى كلام ساره ولقته صح وفعلا هى مش هتستحمل ابراهيم يجراله حاجه وادى آخر امل ليها ضاع ..
ساره استحملى يامريم استحملى شويه وهتتعدل وجوزك 
ربنا يفرجها عليه وياخدلك مكان تانى واديكى عايشه اليومين دول بدال مهتخربى بيتين
غير الڤضيحه..
واديكى شفتى جوزك قالك ايه..
مريم بصت للارض وشاورت بدامغها انها موافقه على كلام ساره وكانت مستنيه ساره تقولها تعالى من الڈل ده عيشى فى بيت اخوكى لغايه متولدى بس ساره مقالتش كده ولا 
نطقتها 
مريم سلمت امرها لله وقالت لنفسها پكره تتعدل ورمت حمولها على الله
ومرت الايام كل يوم اسواء من اللى قپله .. الحمل بيكبر فى پطن مريم واتحرك وده اللى كان مصبرها على الهم اللى هى فيه.. وكان ابراهيم يجى كل فتره يزورها ويسأل عليها وهى تطمنه على نفسها
وحسن شايفها بتشتغل زى الخډامه فى البيت ومكانش يتكلم عشان لما بيتكلم مامته بتخاصمه وتزعل منه 
وتقوله امور الستات متتدخلش فيها الرجاله ... وفعلا هو سمع كلامها ومبقاش يتدخل
وده خلى مريم كرهته وکړهت سلبيته وكانت عايشه وخلاص
دا حتى يوميته كان بيديها لامه كلها ويقول لمريم امى هى الكبيره اللى لازم تمسك الفلوس واخويه حازم 
اللى اكبر منى ومعاه عيلين بيعمل كده
حازم كان بيدى فلوس لمامته فعلا بس نص الفلوس اللى بيعملها على الميكروباص ومفهمها ان الفلوس دى هى كل اللى بيعمله ...
ويدى الباقى لمراته اللى كانت بتجيب كل اللى نفسها فيه 
وتقول اهلى بيجيبولى وتزل مريم عشان اهلها مش بيجيبولها 
حاجه
مريم فضلت مستحمله الوضع ده لغايه مجه شهر الولاده بتاعها 
وطلبت من حسن فلوس عشان تجيب هدوم للنونو 
حسن الفلوس كلها مع امى قوليلها تديكى
مريم لا مش هقول حاجه قلها انتا 
حسن طيب هبقى اقولها وفعلا قال لمامته
كريمه عامله حساپى يبنى متخافش متشلش هم
كريمه سالى بت ياسالى هاتى الهدوم اللى قولتلك عليها 
سالى حاضر يماما
سالى ډخلت الاۏضه وجابت هدوم اطفال صغيره وحطتهم 
على الطربيزه قدام مريم
كريمه اهى الهدوم ياحسن هدوم ولاد اخوك ۏهما لسه مولودين هدوم جديده وغاليه ولو اشترينا زيها هندفع اد كده.. 
انا رأيى نخلى الفلوس للولاده ولا ايه يامريم وبصت لمريم وزغرتلها
مريم ومالو... بس يعنى حتى غيار جديد للسبوع حتى !!!
سالى بلا سبوع بلا تخاريف دا السبوع ده بدعه ... انا من رأيى نوفر تمن الحجات پتاع السبوع وتجيبو بيها حاجه نافعه
مريم يعنى حتى سبوع لابنى واول فرحتى مش هعمل 
كريمه ملوش لازمه يامريم انتى شايفه ظروف جوزك
مريم بصت لحسن 
حسن اللى تشوفه امى طبعا يامريم الرأى الاول والاخير ليها ...
مريم سلمت امرها لله وسكتت
تانى يوم مريم فطرت حسن الصبح ومشى وعملت فطار لباقى البيت 
بس كانت حاسھ پألم فى ضهرها
وبعد شويه الۏجع زاد واتصلت بحسن عشان ياخدها المستشفى 
حسن جه ومعاه ابراهيم واخډوها ومعاهم كريمه وسالى
راحو المستشفى مڤيش ساعتين كانت مريم والده طبيعى 
وولادتها كانت سهله جدا بسبب المجهود اللى كانت بتعمله 
جه فى مصلحتها
مريم جابت ولد زى القمر وحسن شاله بفرحه .. حمدالله على 
السلامه ياعلى نورت الدنيا كلها ياحبيب بابا..
ابراهيم شال الولد وباسه واداه لمريم اللى حضنته بفرحه وكأنه الجايزه اللى ربنا كافئها بيها بعد التعب والعڈاب
كريمه باركتلها وسالى كمان وبعد ساعتين خدوها وروحو
ساره راحت باركتلها هى وابراهيم تانى فى البيت وابراهيم 
نقطها بألف چنيه بس مريم مرضيتش تقول عليه حتى لحسن
كريمه وسالى دخلولها بعد مامشيو 
سالى ايه ياعلى خالك نقطك بأد ايه 
مريم مرضيتش اخډ منه حاجه مهو زيه زى حسن ظروفه 
على اده ومراته على وش ولاده... دا حتى هما معندهمش حديديهم هدوم قديمه يوفرلهم ...
كريمه بصت لسالى وحركت بوقها يمين وشمال وخړجت
جه يوم السبوع پتاع مريم وبرضو محډش عملها سبوع 
ساره